وا مي شن شکوفه ها باز مي خونه قناري مون
مي پيچه هفتا کوچه عطر گلاي ياسمون
پاشو وا کن درا رو پرده ها رو کنار بزن
سنبل و سبزه ببين پر شده باز تو باغچه مون
روزگار غم ميره شادي باز از راه مي رسه
تلخي ها تموم ميشن شيريني باز به کاممون
باز هم از راه مي رسن اونايي که منتظريم
چشامون برق مي زنه با ديدن عزيزامون
قحطي گريه مي شه بارون خنده باز مياد
گل ميدن باز دوباره شمدوني هاي خونه مون
بي قراري مي دونم دلتنگ و آشوبه دلت
غم نخور ميگذره زود اين روزاي جدايي مون
شعر : مجيد اکبري
سيـيِهْ حَلِي باز تُونْ کِرينْ حُسيني رَ ما تم کِرينْ
(جامه هاي مشکي را دوباره بر تن کنيد براي حسين به سوگ بنشينيد )
سِنجي يُ طبلي بيارينْ بيرِقي ، نَخلي بيارينْ
( سنج ها و طبل ها را بياوريد ، بيرق ها و نخل ها را بياوريد )
حُسيني رَ شَهيدُوْنَه اِمامي رَ اَسيروُنَهْ
( براي { ماتم} حسين و شهيدان و براي امام و اسيران )
کيـيِهْ هَمَهْ تَکْيَهْ کِرينْ باز چادِريْ عَلَم کِرينْ
( خانه ها را همه تکيه کنيد ، دوباره خيمه ها را بر پا کنيد )
دستَهْ وُ طُوْقَهْ رِي وِنينْ بُرْمَهْ وُ زاري ها کِرينْ
( دسته هاي عزاداري به راه بيندازيد ، گريه و زاري کنيد )
حُسيني رَ شَهيدُوْنَه اِمامي رَ اَسيروُنَهْ
( براي { ماتم} حسين و شهيدان و براي امام و اسيران )
اَگَهْ مِبو ناکَّهْ هَما عاشق مِبينْ با تَه هَما
( اگر مي شود به ما نگاهي بکن که ما با نگاه تو عاشق مي شويم )
پر موکُّويـين تا نينِوا کوتِري جور تا کربِلا
(تا دشت نينوا پر مي گشاييم و همچون کبوتري تا کربلا به پرواز در مي آييم)
حُسيني رَ شَهيدُوْنَه اِمامي رَ اَسيروُنَهْ
( براي { ماتم} حسين و شهيدان و براي امام و اسيران )
هر جا بَشين هر جا دَبين ژو اِسْ کُ مِه باز پِيْ مِبين
( هر کجا که برويم ، هر جا که باشيم ، اسم او که مي آيد دوباره بر مي خيزيم )
باز مِتِّژينْ گُزُ کَسين مَنِنـينِه زِيْکُ مَسين
( باز { به عشق حسين } بزرگ و کوچک به جنب و جوش مي افتند و حتي بچه ها و پيرها نمي نشينند)
حُسيني رَ شَهيدُوْنَه اِمامي رَ اَسيروُنَهْ
( براي { ماتم} حسين و شهيدان و براي امام و اسيران )
هرکي حُسيني مِشناسِه مِگِشْ کُ ژو دست دِماسِه
( هر کسي که حسين را مي شناسد مي خواهد که او دستش را بگيرد )
اَگَـهْ کُ او دا هاکره گِرِيْ هَمَه او ماکِره
( اگر که او {در حق ما} دعا کند مي تواند همه گره ها را باز کند )
شُـوِنْدِ رو مِـيُّو مِشو جايي ديگَه دِل مَنِـشو
(شبها و روزها در پي هم مي آيند و مي روند اما دل جاي ديگري نمي رود )
حسيني گَل دل مِنيـنِهْ قِرار مِگيرِه مِـمُونِهْ
( کنار حسين دل آرام مي گيرد و مي نشيند ، قرار مي گيرد و مي ماند )
شعر مجيد اکبري
درباره این سایت